23 Şubat 2017 Perşembe

oysa ki hiçbirşey ters gitmiyordu...part II


"oysa ki hiçbirşey ters gitmiyordu ..........."

Sen işte öyle pembe bulutların üstünde savuluyordun,
yıldızlarla birlikte ....
o günden sonra olanlar oldu sana,
kayboldun bir ilkyaz gecesi,
Neo-romantikler bile buna bir anlam veremedi,

ben tuz buz, sanki çocukluğumda kırdığım fağfur kase'nin yaratttığı travmaya paralel,
birşeyleri içimden söküp aldı,
anneannemin gözyaşları aslılı kaldı,
kimse o anın tablosunu yapamazdı,
sanki  o duygu orada asılı kaldı yüzbinlerce yıl,
sanki o bir an değil di, yüzyıllara yayılan....

gelelim sana.....

sanki kolera günlerinde
seni bana anımsatan hikayeler peşinde
koşulsuz perperişan ....

nedenleri bulma oyununda,
nedensiz gidişinin yanılgılarında
anlamadım ben hiçbirşey...
belirtiler, emareler, görüntüler kafamda,
ama insaf, herşey yerliyerine otururken, nasıl oldu ?
O günlerde...

Debussy'i Rachmaninoff 'a tercih etmedin sen.... 
Metro'da ineceğin istasyondan önce inmeyip, yürümeden, o istasyon'da inmedin sen
sol elinden sağ eline kalemi almadın sen, 
Murakami'yi bir gün olsun başucundan kaldırmadın sen,
oysa ki  Pippi Långstrump'u sende en az benim kadar seviyordun ....
benim sevdiğim şeyleri seviyordun sen....

saçlarına düşen aklara güldün geçtin,
Aschenbach Sendromu sana hiç yakışmazdı,
sonra kedimiz Tako'nun beni daha çok sevmesine hiç gocunmadın,
ama senin koynunda  uyumasına da aldırmadın,
adını ben koyarken, ahtopot mu ? neden diye sormadın....

Arles'da beni antik tiyatro'da öptüğünü herkes gördü
herkes şahitti, ay, yıldızlar
kırlangıçlar .....
bütün bir evren,
tüm bunlar olmasa anlayabilirdim,
algılayabilirdim,
ama sen gittin...ben de gittim ....

alışkanlılıklar , bağımlılıklar yerdeğiştirir mi kimi zaman
hele ki senin gibi bir adamda
olasılık yoktu, hiçbirşeye,
hele bu gidişe,
bu yoklouşa,
sırra kadem basmaya.....
sen ben de Stockholm Sendromuna yolaçtın, beni kaçırdın, ve kendine hapsettin,
sonrası yok....ve beni yokluğunla başetmenin ağırlığıyla bir başıma terkettin....
anladım ki sen beni hiç sevmedin.....

XXIII / II / MMXVII

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder