retiro’da kaybolmus bir Velázquez cücesi……..

Prado’da hapsolmusuz hepimiz,
gecit yok,
galeriler boyu yalnizlik,
koridorlar koridorlara acilirken,
yuzyillik seruvenler geciyor omrumuzden,
sigdirilamayan hikayeler nobette,
digerlerinin lanetine ozenen,
digerlerinin akibetine oykunen,
Ölümsüz olmanin trajedisinden bi haber....
cocuksu bir diretme icinde....

siginmak istiyorum bir Velázquez tablosunun kosesine,
hilkat garibesi rolu kralin soytarisina bahsedilmis,
arka sirada ikiz portresininde pek mumkunati yok,
oysaki ben ve alter-egom icin uygun bir rol,
albino adam rolude calinmis,
tabloda tum roller kapilmis,
gorunmeyen tek sey dogmamis bir prens,

bir koridorda asili durmak nasil bir duygu?
o persepekifin disinda varolamamak,
disinda olan bitenlere hep oradan mudahil olmak,
ruhunuz hapsolmusken o tabloya.........

oradan seyretmek merakli bakislar uzerinizde gezinirken,
hep bir duzen icinde
kompozisyonlar icinde konumlarimiz belli,
izin vermezken hicbirsey yerdegistirmenize,
izin vermezken hicbirsey yokolmaniza,
zaman bile aleyhinize…..

c.cerit madrid& 2007