Piazza Repubblica'da asagiya indim, Stazione Termini karsimda, gişeye yoneldim, ikinci sinif, iki kisilik bilet aldim, garip bir aksan edinmistim kendime bugunlerde, biletci aksanimdan benim Piemonte dolaylarindan oldugumu dusundu, keske Puglia'ya ait bir yuze sahip olsaydim diye gecirdim icimden, komik, yabanci oldugumu anlamamisti, gerci bende kendimi hic yabanci hissetmemistim bu karmasa icinde, 7 numarali perondan Campagna bolgesine giden trene Eritreali multeciler, Arnavut gocmenler bindi,birde birkac Liguria'li asker ve jandarmalar vardi koca trende.....bir ara bavulunu unutmus bir Pessoa karakteri gecti, adini bile hatirlamadigim, onlardan biriydi besbelli....
Kondüktör kapiyi araladi, biletleri istedi nazikce, biletlere bakti, beyefendi donus biletinize gerek yok dedi, belli ki dikkat etmemisti, yanlislik olmali iki bilet kesilmis dedi sapkasini ve kaslarini ayni anda kaldirarak, akli karisti, pencereyi araladi bir anda, yo arkadasima ait bilet olmali yaniti , suratini eksitti, , konduktor biletsiz dolasmasinin sorun yaratabilecegini, yaninda tasinilmasi gerekliliginden bahsetti, gulumsedim, evet sorun olmali bende kendisine rastlarsaniz agir bir ceza kesmesinizi rica edicektim diyerek yuzunde bir tebessumun gormek istedim, yinede yumusamadi hatlari, bileti alip iletmesini rica ettim, eger ki biletsiz bir adama rastgelirseniz bilin ki bu o, ve kendisini uyarip, onu bekledigimi iletmesini istedim, guldu, bileti cebine soktu ve kompartimandan ayrildi....
Icimde hicbirsey kalmamisti, bilet bensizde yoluna devam edebilirdi, ben kendi yolculuguma hep cift kisi cikar tek kisi donerdim,.....oylesine bir gundu, tren ilerliyordu, bir eksik, bir fazla.... kuzeydeki pirinc tarlalari yerlerini kavun tarlalarina, findik agaclari ise yerlerini Selvi agaclarina terketmisti, kafam bi dunya ilerliyorduk, Bicocco savasindan ne kalmisti, Carlo Alberto Amedeo di Savoia cok yakindi bana bir an, pencereden geciyordu aycicegi tarlalari, yariyordu bilmedigim ovalari tren, Pulcinella'yi gordum Hera tapinginda, barok bir dokunusun Battista Marino inceliginde, Parthenopean Cumhuriyeti gibiydi gercek.......
ben guneye ilerliyordum, koklerim kuzeyde, ruhum doguda, aklim batida, icgudusel bir tavir olmali, zeytinlikler mi cekiyor yoksa nar ciceklerimi bilmiyordum, bildigim tek sey bos bir komportimanda iki kisilik bir yalnizlikta iki kisilik bir biletle yol aldigim..........
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder