kim ne soylese,
kim ne eylese,
bir nefeste,
donenceler cekinirken,
icim cekilirken,
cekim ekseninin disina kayarken
kendiliklerimin,
otekilerinin de dislanmisligi var icimde,
oysa ben,
bir ay firtinasi,
ortasinda kala kaldim,
sen ustumuze orerken barikatlari
migferin bolerken geceyi,
orterken Hades’in karanliginda,
yay gibi cizilen altimizdaki Kohi baliklarini......
ben Rossio Istasyonunun kalabalik sesizligiyle orulup,
seni ortuyorum seninle……
oruyorum herseyi bir orumcek ignesiyle,
salvalar ipeksi bir dokunusa donusmeden,
oturmazken hicbirsey yerliyerine,
Pangaltida buluyorlar beni,
garip bir aksanda,
cirilciplak,
bir sedir agacinin altinda,
aklim karisiyor,
gidip geliyor an ve mekan,
Tuten Sisli Etfal’de yatiyor,
Ceyla Cenevra’de,
Alexandre New York’ta
bilmedigim bir café’de gazetesini okuyor,
Dilaila suan siniri geciyor,
Isvicre’li polis memuruna herzamanki gibi gulumsuyor,
birazdan Moltrasio’da olacak,
Como’da yagmur henuz dinmis....
ote yanimda Bergman hayaletleri,
Sah Mat oyununda
kirik bir kale,
kimse bilmiyor
ne olasilikta
ne olabilirlikte,
tas adim atmiyor,
adim atman tas kesiliyor,
sanki Västerås’te bir cocuk
hayal meyal hatiramda,
hayal metal hatiratinda
belki de babamin hatiratinin hayaleti,
genlerinden gecen,
bir o kadar tanidik,
bir o kadar taniklik,
bir o kadar karisik,
iste oyle bir an,
yakalarken beni,
Trellick Tower’in hayaleti girmis icime,
hic cikmiyor Golborn Groove boyunca
icimde ki asansor boslugu da cabasi
garip bir bonsai geciyor,
sonra Fasli cocuklar,
Lisboa café’de oturuyorlar,
kendi aralarinda kumar oynuyorlar,
hangisinin hile yaptigini anlamakta zorlaniyorum,
hileler bile artik namuslu degil,
avutmuyor simdi beni,
Senden uzak bas donmeleri,
donmeden gecemedigin noktalarin ifadesizligi,
beklemenin kifayetsizligi
uzerimden cikmayan kiyafetsizligi
varmak zor,
yollar var
kaybolmak sart,
bulusmak kurtarmali ikimizi,
biz bilirken kacinilmazi,
hatalar oruyor kacamadiklarimizi……….
Istanbul, eylul’de sis basmis fene halde Karkoy limaninda bekliyorum gelmeni, MMXI
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder