yeni donmustum
basimda atamadigim
basdonmeleri sonrasinda yasanan garip med-cezirler,
Santa Croce kilisesinde duserken,
Julian oturmus,
bana oyle bakarken
hic birsey olmamis gibi,
elimden tutarken,
Stendhal sendromundan yeni kurtulmustum,
baska bir hayatin ozlemi icimde
baska adamlarin tuzak kurmus gecmisi,
paralel yiginlar arasinda….
kendi mabedinde uzak yatarken herseye
yaralar acitmazken eski kadar
yarinlar eskimezken eskisi kadar
canimin ne memen birsey istemisinden daha dogal ne olabilirdi,
bu nemem sey gunlere,
saatlere,
gectigim sokaklara
paralel hizla degisiyordu,
ama hep bir noktada
beni baska noktalara tasidiginin farkinda…..
evet kendimi hakli bulabilirdim bu noktada,
canimin istemesi yeterliydi
ki ben bunu bilmiyordum,
bundan daha masum ne olabilirdi ki….
olasiliklar ekseninde
kargasadan geride
kendi hasiralti edilmis
belirsizlik suzgecinde
yoksa igdis edilmis
Politik direnisler arifesinde….
sezginlikten arindirilmis
yagmur gibi
bugun 7 kez
yedi tepenin bilmedigim yedi tepesinin disindaki
yedi tepe boyunca yolalirken
yedinci ayda dogan ben
yedi aylik,
yedinci gun,
ve 7sularinda ki
tesadufleri hic dusunmemistim
yasadigim kentler gibiydi hersey,
sanki Trastevere’de heryol Piazza San Egidio’ya cikiyor,
sanki her sokak Via Corso’ya aciliyor,
sanki her dususumde Alfama’da bilegimi incitiyor,
sanki San Francis’i hep yanlis yerde aradigimi hissediyorum
The Castro sokaklari boyunca....
dususler guzeldir derdin,
ama seni hic tutan olmadigini bilmiyordum ki ben
ondandir diye dusundum Macau’da leylaklar acarken
oysa sen beni Saigon’da beklerken ….
son bulustugumuz noktadan gecerken
bunu neden yaptigimin farkinda olmaksizin
seni kafamdan atamamanin cigliklari
martilardan uzaklarda biryerlerde
leylek misali
Bafa golune vuran dolunayi kiskanan
bir rayiha yayiliyordu …
gecmisimiz boyunca,
Sen ve ben cok uzaktik,
bir o kadar da yakin,
gecmisimize,
gelecegimize
bugunumuze…..
c.cerit & Istanbul&London ekim soguklari bastirmisken, 2011
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder