GÖLGEM DOLANIYOR ETRAFINDA

GÖLGEM DOLANIYOR ETRAFINDA


ne zaman canım sıkılsa
kendimi eski posta binasının basamaklarına atardım
yazdığım hikayelerin kahramanı olmaya soyunurdum
ama hiçbir zaman onlar kadar cesur olamazdım
kendine yetmeyen
kendini taşıyamayan
kendine muvaffak olamayan
biri olup çıkmıştım
nasıl bir iştir bu anlayamamıştım..
içimdeki bu hisle baş edebilme arzusunu çoktan kaybetmiştim…
ne zaman aklıma düşse hayalin çekip gitmek geçerdi içimden
kendim olmadığım benlerden


işte o gün
ben senin gözlerinin lacivert olduğunu
unutmuştum…


geçmiş gecelerden biri durmaktaydı ellerinde
içimde geçen bir sen
velhasıl o rüya duruyor yerli yerinde
eski rıhtımda senin siluetin


bugünlerde kendime mektuplar gönderir oldum
garip bir heyecanla
açıyorum ıhlamur kokan gecelerde
kimi zaman sözcükler yer değiştirmiş
kimi zamansa silinmiş
anlamıyorum hiçbir şey


gölgem dolanıyor etrafımda
oysa ki seni araması gerekirken
beni bırakmıyor
o bile benden şüpheleniyor
oysa her defasında seni yolcu ediyor
sonra yeniden karşılıyorum
adını bile bilmediğim garlardan…
kızgınlığım geçmiyor
hatırlamadığım tenha sokaklardan geçerken
senin ellerin yakamda


ben artık yoruldum
oysa seni seviyordum


Istanbul’u seviyordum
ama yine de alıp başımı gidecektim…
dedim ya ben yoktum
orada duran başkası
MMXII- C.CERİT